mübarizə

is. <ər.>

1. Bir-birinə zidd ictimai qrupların, əqidələrin, mənafelərin və s. -nin üstünlük, hakim mövqe tutmaq uğrunda bir-biri ilə fəal toqquşması. Dilsiz, sağır göylərə dirək oldu haqq səsi; Başlandı bu ölkənin meydan mübarizəsi. B. V.. // Hər hansı məqsədə çatmaq üçün çalışma; cəhd, təşəbbüs. İllik plan uğrunda mübarizə. Qənaət uğrunda mübarizə. – Maarif sahəsində mübarizə, əsasən, tədris ocaqlarına münasibətdə meydana çıxırdı. A. Ş.. Haqq yolunda mübarizə şüarıyla çıxdım yola; Ərəb qızı, bu əzmində sənə min-min uğur ola! N. R.. // Bir şeyi aradan qaldırmaq, ona qalib gəlmək üçün çalışma, fəaliyyət göstərmə. Ziyanvericilərlə mübarizə. – <Xasay> əynindəki nimdaş şal pencəyini çıxarıb alovla mübarizəyə başladı. Ə. Vəl.. <Aydın:> Mən gəlmişəm, qızdırma ilə mübarizə aparam. H. Seyidbəyli.

2. Vuruşma, dava, döyüş. Böyük bir cəbhədə ölüm-dirim mübarizəsi getdikcə qızışır. M. İ.. Vətən müharibəsi . . mərd oğullarını düşmənlə mübarizə meydanına atdı. S. Vəliyev. // Əlbəyaxa vuruşma.

3. məc. Bir-birinə zidd duyğuların, meyillərin, arzuların toqquşması, bunlardan hansı birinə üstünlük verməkdə daxilən göstərilən səy. Öz-özü ilə mübarizə. – <Zərnigar xanım> qəlbinin ən ucqar bir guşəsində gizlənib cücərməyə çalışan bu duyğudan qorxsa da, onun qol-qanad açıb güclənə biləcəyi ehtimalından dəhşətə gəlsə də, özü ilə mübarizə aparmağı bacarmırdı. İ. Ş..

4. İdman yarışı; yarışma. İnadlı mübarizədən sonra neft Bakısının komandası birinci yeri tutdu. (Qəzetlərdən).

5. dan. Söyüşmə, dava-dalaş, vuruşma. Bir azdan sonra kişi bu yazığın üstünə ikinci bir arvad alardı. İki gününün arasında böyük mübarizə başlanardı. H. S..